Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Η συμπεριφορά στο μικροσκόπιο με την Έλσα Μπάρδα

«Τριχοτιλλομανία»: Μήπως έχεις εθιστεί σε... τριχωτό παυσίπονο;



«Τριχοτιλλομανία»: Μήπως έχεις εθιστεί σε... τριχωτό παυσίπονο;

Η κλινική ψυχολόγος και αναλύτρια Εφαρμοσμένης Συμπεριφοράς, Έλσα Μπάρδα, αναλύει τη διαταραχή της τριχοτιλλομανίας και προτείνει θεραπεία για την αντιμετώπισή της

Έλσα Μπάρδα - Κλινικός Ψυχολόγος - Αναλύτρια Εφαρμοσμένης Συμπεριφοράς

Το ταξίδι της ψυχικής υγείας είναι ιδιωτικό, όμως ο αντίκτυπος είναι συχνά δημόσιος. Η τριχοτιλλομανία (Trichotillomania, TTM) δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό.
Μια μέρα στη δουλειά έκανα κάτι πραγματικά παράξενο. Άρχισα να τραβάω τρίχες των μαλλιών από το κεφάλι. Ξέρω ότι ακούγεται παράξενο, αλλά με έκανε να νιώθω λίγο καλύτερα... Μετά από αυτό, άρχισα να τραβάω τα μαλλιά μου κάθε μέρα... Σαν μια ακαταμάχητη επιθυμία, όπως μια φαγούρα που νιώθεις την ανάγκη να ξύσεις, αντ' αυτού τραβάς τρίχες και δεν συνειδητοποιείς ότι το κάνεις. Αρχικά θεώρησα ότι το έκανα από άγχος αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να σταματήσω... Είχα πλέον εθιστεί. 

- Ανώνυμος

Η τριχοτιλλομανία («τρίχα» και «τίλλω») περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1889 από τον Γάλλο δερματολόγο Francois Hallopeau. Σύμφωνα με το DSM (DSM-IV), ανήκει στην κατηγορία των ιδεοψυχαναγκαστικών διαταραχών, ενώ παλιότερα λογιζόταν ως διαταραχή του ελέγχου των παρορμήσεων.




Τα κύρια χαρακτηριστικά της διαταραχής και οι μορφές εκδήλωσής της αφορούν συγκεκριμένη συμπεριφορά -«το επαναλαμβανόμενο τράβηγμα των τριχών»- που έχει ως αποτέλεσμα την απόσπαση τριχών. Οι πιο συχνές μορφές είναι το τράβηγμα τριχών από την κεφαλή, των φρυδιών, των βλεφαρίδων κτλ. Το τράβηγμα των τριχών δεν αφορά αποκλειστικά την κεφαλή, αλλά και άλλες περιοχές του σώματος -το πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια, αλλά και σε μη ορατά σημεία, όπως το εφηβαίο και τις μασχάλες.

Σε πιο σπάνιες επιπτώσεις συναντάμε το «Σύνδρομο Ραπουνζέλ», όπου το άτομο νιώθει την επιθυμία να καταπιεί τις τρίχες (τριχοφαγία) και ενδέχεται να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να απελευθερωθεί το πεπτικό σύστημα από την μάζα των τριχών.

Σύμφωνα με μελέτες, οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην τριχοτιλλομανία σε ποσοστό 80%.

Έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το κύριο αίτιο της συγκεκριμένης δυσλειτουργικής συμπεριφορά οφείλεται κυρίως στο άγχος. Η συμπεριφορά του τραβήγματος των τριχών εξυπηρετεί ως τρόπος εκτόνωσης, προκειμένου να καταστείλει αρνητικά συναισθήματα. Ο καθηγητής Flessner θεωρεί ότι η τριχοτιλλομανία προκαλεί αισθητηριακή διέγερση (όταν το άτομο πλήττει) ή αποφόρτιση, αποσπώντας προσωρινά το άτομο από την συνθήκη που του δημιουργεί άγχος.


Η τριχοτιλλομανία χωρίζεται σε δύο κατηγορίες συμπεριφορών

- Αυτόματη υποσυνείδητη συμπεριφορά: Το άτομο υποσυνείδητα ασχολείται με τα μαλλιά του -π.χ. την ώρα που βλέπει τηλεόραση. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η πλειοψηφία των ατόμων.


- Εστιασμένη συνειδητή συμπεριφορά: Περικλείει τελετουργικό τράβηγμα μαλλιών, καθώς και χρήση εργαλείων, όπως το τσιμπιδάκι.Ο φαύλος κύκλος της τριχοτιλλομανίας
Το επαναλαμβανόμενο και βίαιο τράβηγμα οδηγεί στην απώλεια τριχών και ίσως στην καταστροφή του θύλακα της τρίχας. Στις περιπτώσεις που η απώλεια είναι ορατή -π.χ. μαλλιά και φρύδια- τότε ενδεχομένως να επηρεάσει ακόμα πιο αρνητικά την αυτοεκτίμηση,  πλημμυρίζοντάς τον/την με ένοχες και ντροπή και να οδηγήσει σε έκπτωση της λειτουργικότητάς του σε σχέση με το περιβάλλον, επιτείνοντας ουσιαστικά το άγχος και την μελαγχολική διάθεση.


Σύμφωνα με τους Christenson και Mansueto, η διάρκεια των επεισοδίων της τριχοτιλλομανίας είναι λίγα λεπτά με συχνές επαναλήψεις.





Η διαταραχή εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και στην αρχή της εφηβείας. Συννοσηρότητα παρατηρείται, σύμφωνα με επιστημονικά ευρήματα, με άλλες διαταραχές παρορμήσεων (σωματοκεντρικών), όπως το μάσημα των νυχιών κτλ., με την κατάθλιψη και την ψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD).

Η πορεία της τριχοτιλλομανίας μπορεί να κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα με συχνές εξάρσεις και υφέσεις. Τα άτομα που υποφέρουν από τριχοτιλλομανία συνήθως δεν παραδέχονται το ψυχολογικό αίτιο της συμπεριφοράς .

Καθώς η τριχοτιλλομανία είναι διαταραχή της συμπεριφοράς, η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση  είναι συμπεριφορική, σε ορισμένες περιπτώσεις ένας συνδυασμός με φαρμακευτική αντιμετώπιση. Η πιο επιτυχημένη συμπεριφορική παρέμβαση που έχω εφαρμόσει και εγώ ως κλινικός ψυχολόγος και αναλύτρια συμπεριφοράς, είναι η Αντιστροφή Συνήθειας (Habit Reversal Training, HRT). Με την συγκεκριμένη θεραπεία επιτυγχάνεται η εισαγωγή ανταγωνιστικής και μη επιβλαβούς κινητικής συμπεριφοράς -π.χ. σφίγγοντας ένα μπαλάκι- η τροποποίηση του περιβάλλοντος, καθώς και η θεραπεία του άγχους. Οι ειδικές τεχνικές συμπεριφοράς θα βοηθήσουν το άτομο να αναγνωρίσει τον λόγο που τραβάει τις τρίχες του και πώς να το αποφύγει. Παρέχονται από ειδικούς ψυχολόγους, εξειδικευμένους σε θέματα συμπεριφοράς.

Η τριχοτιλλομανία δεν είναι... παυσίπονο για τα αρνητικά συναισθήματα... Αντίθετα, «κλειδώνει» ένα δυσοίωνο μέλλον...

Η τριχοτιλλομανία είναι μια εξαιρετικά επίμονη διαταραχή, γι' αυτό και είναι πολύ πιθανό το άτομο, σε ψυχοπιεστικές καταστάσεις, να εκδηλώσει εκ νέου την συγκεκριμένη συμπεριφορά στο μέλλον. Η προσωρινή καταστολή αρνητικών συναισθημάτων μέσα από την συμπεριφορά  της τριχοτιλλομανίας θα προσθέσει ακόμα ένα βάρος στη ζωή του πάσχοντος.




Αυτό που συνήθως συμβουλεύω, πέρα από το θεραπευτικό κομμάτι, στους ανθρώπους που υποφέρουν από την συγκεκριμένη διαταραχή, είναι πάντα να θυμούνται ότι «μόνο αν παλέψεις την κακή μέρα, τότε θα κερδίσεις καλές ημέρες»... 

- Twitter: https://twitter.com/elsa_barda
- email. elsabardapsychologist@hotmail.com
*Η Ελσα Μπάρδα έχει βασικό πτυχίο ψυχολογίας (BSc Honours), μετεκπαίδευση πρώτο μάστερ στην Κλινική Ψυχολογία (MSc Clin. Psy.) και δεύτερο μάστερ στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς MSc (MSc ABA ). Η εκπαίδευση και μετεκπαίδευσή της έγινε στη Μ. Βρετανία. Έχει αναγνώριση πτυχίων από το ΔΟΑΤΑΠ και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου.
Η συμπεριφορά στο μικροσκόπιο

Το Σύνδρομο του «καλού παιδιού»: Μήπως η υποχωρητικότητα σε κάνει... «χαλάκι εξώπορτας»;

Το Σύνδρομο του «καλού παιδιού»: Μήπως η υποχωρητικότητα σε κάνει... «χαλάκι εξώπορτας»;




Η Έλσα Μπάρδα, κλινική ψυχολόγος και αναλύτρια Εφαρμοσμένης Συμπεριφοράς, εξηγεί γιατί επιτρέπουμε στους άλλους να μας εκμεταλλεύονται



*Έλσα Μπάρδα - Κλινικός Ψυχολόγος - Αναλύτρια Εφαρμοσμένης Συμπεριφοράς

Αν έχεις κουραστεί να σε ποδοπατάει ο καθένας, τότε θα πρέπει να αναρωτηθείς γιατί αυτοτιμωρείσαι!

Όπως σε όλες τις συμπεριφορές, το αίτιον του προβλήματος είναι το ιστορικό μάθησης. Όταν ένα παιδί προσπαθεί συνεχώς να ικανοποιεί τον απαιτητικό γονέα, καταπατώντας τα δικά του «θέλω», από φόβο μήπως απογοητεύσει την οικογένεια, τότε είναι πιθανό, ως ενήλικος, να παραμείνει πιστός σε αυτόν τον ρόλο σε όλες τις σχέσεις του (διαπροσωπικές/επαγγελματικές).
Να είσαι «καλό παιδί» είναι μια προτροπή που οι περισσότεροι γονείς έχουν κάνει στα παιδιά τους.





Ακούγεται αθώο και αβλαβές... Μια απλή «υπενθύμιση» ότι δεν θα κάνει τίποτα λάθος. Αλλά, ποιο πραγματικά μήνυμα μεταφέρουμε, όταν του ζητάμε να είναι... καλό παιδί;



Με καταπιέζουν τόσο πολύ που θυμώνω μαζί τους... και με τον εαυτό μου παράλληλα, αισθάνομαι ενοχές... Υπάρχουν φορές που το «παραμικρό» με αγχώνει... Μεγαλοποιώ το κάθε τι... Ίσως θέτω πολλές απαιτήσεις στον εαυτό μου... Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι, όσο και να με αδικήσουν, κατηγορώ τον εαυτό μου, ψάχνω που έφταιξα εγώ... Δεν φταίνε οι άλλοι... Μακάρι να με σέβονταν όσο τους σέβομαι.

Η παρεξηγημένη ερμηνεία του καλού παιδιού
Η ταμπέλα «καλό παιδί» παραπέμπει σε εκείνο το παιδί που υπακούει, είναι πάντα διαθέσιμο και απόλυτα δοτικό, καθώς η ευγένεια του, δεν του επιτρέπει να λέει «όχι». Το «καλό παιδί» δεν επιτρέπεται να θυμώνει, διότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει αντιπάθειες και πιθανώς θα στενοχωρήσει τους άλλους. Δεν έχει μάθει να ζητά αυτό που θέλει, διότι φοβάται πως οι άλλοι θα αρνηθούν και θα σταματήσουν να το αποδέχονται. Με λίγα λόγια, έχει μάθει να το αγαπούν υπό προϋποθέσεις -π.χ. «αν είσαι καλό παιδί θα πάμε θέατρο».



Η πολλή ανεκτικότητα βλάπτει!

Σε παλαιότερο άρθρο μου, με θέμα την γνωστική ασυμφωνία, εξηγώ τη νοητική διεργασία που χρησιμοποιεί μερικές φορές ο άνθρωπος, προκειμένου να μένει πιστός σε προϋπάρχουσες πεποιθήσεις. Με το ίδιο σκεπτικό, το «καλό παιδί», ως ενήλικας πλέον, είναι πεπεισμένο πως, για να επιτύχει την αποδοχή και εύνοια του περιβάλλοντος, θα πρέπει να υποχωρεί. Το «καλό παιδί» είναι αναγκασμένο να φοράει την μάσκα της ευτυχίας ενώ ενδόμυχα αισθάνεται θυμωμένο, μοναχικό και ανικανοποίητο, πληρώνοντας το τίμημα της ανοχής, τοποθετώντας τον εαυτό του στην άκρη...

Η ατελείωτη προσπάθεια του «καλού παιδιού» να ανταποκριθεί στις ανάγκες του περιβάλλοντος, υποδηλώνει την ανάγκη επιβεβαίωσης και εξάρτησης από την γνώμη των άλλων, καθιστώντας το εξαιρετικά ευαίσθητο στην αρνητική κριτική, καθώς την εισπράττει ως απόρριψη.

Η επικέντρωση στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες της οικογένειας, συνομήλικων κ.ά. θα το οδηγήσει να παραβλέψει ή ακόμα και να αρνηθεί τα συναισθήματά του, χάνοντας την ικανότητα του να διατηρεί σχέση ισορροπίας με τον εαυτό του.

Η ερώτηση που θα θέσω σε εσάς, αγαπημένοι μου γονείς, είναι η εξής: αν το παιδί σας εκφράσει την απογοήτευση ή τον θυμό του μαζί σας, θα είναι καλό ή κακό παιδί; Από την εμπειρία μου, οι περισσότεροι γονείς έχουν απορρίψει το παιδί, με σχόλια του τύπου «δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι».

Δυστυχώς, ορισμένοι γονείς καλοπροαίρετα διαπαιδαγωγούν τα τέκνα τους με τρόπο τέτοιο, που, αν εκφράσουν θυμό, θα χαρακτηριστούν με την ταμπέλα του κακού. Ο θυμός είναι φυσιολογικό συναίσθημα και η άποψη ότι είναι απαγορευμένο, αποτελεί πυρήνα πολλών ψυχολογικών θεμάτων που βγαίνουν στην επιφάνεια αργότερα στην ενήλικη ζωή.

Ο θυμός δεν εξαφανίζεται αν δεν εκφραστεί, θα αλλάξει την κατεύθυνσή του ή θα εσωτερικευτεί. Η εκδήλωση εσωτερικού θυμού μπορεί να οδηγήσει σε ψυχοσωματικά συμπτώματα ή οργανικές παθήσεις -π.χ. το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου κτλ. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις του εσωτερικού θυμού μπορεί να αποτελέσουν παράγοντα κίνδυνου για την εμφάνιση κατάθλιψης. Σε άλλες περιπτώσεις, ο θυμός που δεν εκδηλώνεται, μετατρέπεται σε φοβίες.



Ο θυμός φυσικά δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός....η συμπεριφορά έκφρασης είναι που προσδιορίζει τις επιπτώσεις. Το παιδί για να μεγαλώσει και να γίνει ένας ευτυχισμένος ενήλικας, που διεκδικεί τα «θέλω» του από την ζωή, θα πρέπει να έχει μάθει από μικρό να διαπραγματεύεται και να συζητάει ήρεμα οτιδήποτε το θυμώνει, διότι νιώθει αδικημένο. Εάν οι γονείς αδυνατούν να το βοηθήσουν να αναζητήσει υγιείς τρόπους έκφρασης θυμού, τότε  θα ωφεληθούν, συζητώντας τις δυσκολίες με ψυχολόγο εξειδικευμένο στην επιστήμη της Συμπεριφοράς.


Το συμπεριφορικό μοτίβο της υποχωρητικότητας ενισχύει τις τοξικές σχέσεις, τοποθετώντας το καλό παιδί στο ρόλο του θύματος.





Και η υπομονή έχει τα όριά της...
Το καλό παιδί «μαγνητίζει» τις τοξικές σχέσεις...
Σύμφωνα με την επιστήμη της Εφαρμοσμένης Ανάλυσης Συμπεριφοράς, όλα είναι θέμα δράσης-αντίδρασης. Εάν η υποχώρηση είναι ένα παγιωμένο συμπεριφορικό μοντέλο, τότε το άτομο είναι πιθανό να πέσει θύμα καταχρηστικής συμπεριφοράς, διότι, ό,τι και να του κάνουν, θα το ανεχτεί...



Είναι επώδυνο να μάχεσαι για την αναγνώριση και την αποδοχή... Να θυμάσαι ότι η ευγένεια είναι χάρισμα, αρκεί να βρίσκει αντίκρισμα σε ανθρώπους που σέβονται και τα δικά σου όρια!

- Twitter: https://twitter.com/elsa_barda
- email. elsabardapsychologist@hotmail.com
FB Page

https://www.facebook.com/search/top/?q=%CE%B5%CE%BB%CF%83%CE%B1%20%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B1%20%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%20%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%83%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%83
*Η Ελσα Μπάρδα έχει βασικό πτυχίο ψυχολογίας (BSc Honours), μετεκπαίδευση πρώτο μάστερ στην Κλινική Ψυχολογία (MSc Clin. Psy.) και δεύτερο μάστερ στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς MSc (MSc ABA ). Η εκπαίδευση και μετεκπαίδευσή της έγινε στη Μ. Βρετανία. Έχει αναγνώριση πτυχίων από το ΔΟΑΤΑΠ και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου.